Pianoles bij Sjo!

Een regenachtige woensdag in de academie maar licht op de derde verdieping. Op het einde of net aan het begin van de gang, het is maar hoe je het bekijkt of welke trap je neemt, vind je de klas van Sjo. Een pianoklas. Ik klopte en Sjo met een koor van drie jonge dames lieten een vriendelijke "ja" horen. Ik kwam binnen in een hartelijke klas waarin drie meisjes lieten voelen hoe heerlijk het is als je piano kan spelen.

Muziek, wat dat betekent ? Ah, luisteren naar ontspant je, ik sta op en ga slapen met muziek, een leven zonder???? Nee echt niet!?! je kan er je gevoel in kwijt... ja maar wat is dat dan? "gewoon" als je speelt dan vergeet je de wereld rond je, het gaat om jou en de piano en dat wat je samen doet, is magie...WOW, het kriebelt bij ook al een beetje, magie...En het zou ook zo zijn dat je, om helemaal goed te spelen, het verhaal voor je moet zien, het verhaal of gevoel dat je hebt/voelt, als je de muziek hoort en speelt.

De drie meisjes begonnen al vroeg met piano, omdat mama en broer ook speelden en al snel voelden ze de kracht van muziek. Hoe muziek je gevoel versterkt of net ombuigt van bijvoorbeeld droef naar happy door de keuze die je maakt om een genre te beluisteren. Ik vroeg hen ook waar ze het meest speelden en dat was thuis. Nuvole Bianche van Einaudi blijkt hét stuk te zijn dat hen raakt in hart en ziel ze spelen het zo graag omdat de muziek hen boenk, treft !

​Optreden ...Hoe zit het daarmee ? Wel, dat blijkt vooral achteraf fijn te zijn...zenuwen staan soms de goesting in de weg maar eens alle noten vooral goed geklonken hebben, komt het gevoel van content zijn op de proppen en dat is een zalig gevoel ! Wel, dames, dat is zo ! En ik vertrok naar een andere klas met een zalig en nieuwsgierig gevoel ! Merci Sjo en co ! Ik wens jullie nog heel veel pianoplezier !